Erritmoa da, hain zuzen, hain adin txikiko haurrek derrigorrez behar dutena (eta ez hain txikikoek ere bai). Irakasleok, esperientziaz jakin badakigu haurrekin hitzegin edo galderak egiterakoan zer nolako anbientea dagoen: edo den-denak oso adi daude (zailegia lortzeko), edo gehiengoa kasurik egin gabe txiribueltaka edo lekuan atentziorik gabe galduta daude.
Honetaz lana hasi eta lehenengo egunean ohartu nintzen: Gela oso bat 14 umeentzako, jostailuz beterik baina musikarako materialarik gabe. Oso zaila egin zitzaidan aurreneko egun hori, musika aparatu bat itxaron bitartean jolas gidatuak nahiko "sosoak" baitziren. Baina musika materiala agertzerakoan, dena goitik-behera aldatu zen. Haurrek sentimenduak eta barneko "ni"-a kanporatzen saiatzen dira, irakasle eta lagunen artean mundura irekiz. Lehenengo etapa honetan oso garrantzitsua da musikrekin bat espresatzen jakitea, bai zentsumen sentsorialen aldetik, bai psikomotrizitatearen aldetik.
Atal honetan esker bereziak eman beharko genizkioke haurren musikan barneratu diren artista guztiei; Pirritx eta Porrotx, Oskorri, J.Tapia, Txirri, Mirri eta Txiribiton,... euren aportazio alaiek argi utzi baitute helduoi askotan aspertzen gaituzten "telebistako pailasoak" umeen bihotzetan leku berezia dutela. Eta hori ez da erraz lortzen.
No hay comentarios:
Publicar un comentario